Z Wami od 1929 roku!

W latach 1936-1938 Spółdzielnia Mleczarska intensywnie rozwijała swoją działalność. W tym okresie kontynuowano budowę mleczarni, zainstalowano telefon, zakupiono samochód ciężarowy oraz uruchomiono serowarnię. Produkcja odbywała się ręcznie, z użyciem podstawowych urządzeń – wirówek, kotłów serowarskich i drewnianej masielnicy do wyrobu masła. Transport mleka odbywał się konno w konwiach.

W ofercie Spółdzielni znajdowały się: masło, maślanka, mleko pełne i chude, oraz sery. Produkty te były sprzedawane do różnych odbiorców w Chełmie, takich jak Szpital Psychiatryczny na Wygonie, jednostki wojskowe oraz dwa sklepy przy ul. Lubelskiej. Masło, będące głównym produktem, sprzedawano w drewnianych beczkach, często na eksport, do Związku lub do Żyda Szwartzbergera.

Spółdzielnia nie tylko produkowała, ale również wspierała swoich członków. Przystąpiono do Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Chełmie, wprowadzono ubezpieczenie krów od wypadków na zasadach wzajemnych, oraz przystąpiono do kasy Stefczyka.

Rok 1938 był wyjątkowy dla Spółdzielni Mleczarskiej w Nowosiółkach. Ukończono budowę nowego zakładu, który przyciągnął uwagę Premiera Rządu, Sławoj Składkowskiego, który przyznał nagrodę w wysokości 500 złotych. Dodatkowo, Spółdzielnia wygrała 1 000 złotych w loterii pożyczki inwestycyjnej. W tym okresie w powiecie Chełmskim działały również Spółdzielnie Mleczarskie w Rożdżałowie, Kumowie i Kamieniu, które planowały dołączyć do Spółdzielni w Nowosiółkach.

W latach 1939-1941 Spółdzielnia Mleczarska przeżywała trudne chwile – okupant zarekwirował jej samochód oraz konwie. Mimo to, działalność nie została przerwana, choć rolnicy zostali zmuszeni do dostarczania obowiązkowych kontyngentów mleka.

Przełomowym momentem było Walne Zgromadzenie 4 grudnia 1941 roku, podczas którego podjęto decyzję o zmianie nazwy na Okręgową Spółdzielnię Mleczarską w Chełmie. Jej nowa siedziba znalazła się przy ul. Młodowskiej 19. Wtedy też do spółdzielni dołączyły inne lokalne spółdzielnie z Rożdżałowa i Kamienia. Spółdzielnia rozwijała się dynamicznie, mimo że wojna stanowiła ogromne wyzwanie. Warto podkreślić, że współpracowali w niej ludzie różnych narodowości – Polacy, Niemcy, Ukraińcy – łącząc właścicieli majątków, chłopów, a nawet duchownych. Przykładem jest ksiądz proboszcz Andrzej Tadzikowski z Podgórza, który przez wiele lat pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Nadzorczej. W skład rady wchodzili także dziedziczka Janina Lechicka z Kamiennej Góry oraz osadnik niemiecki, Adolf Saontag.

Wojna zniszczyła wiele, w tym także dorobek narodowy związany z mleczarstwem. Znaczna część budynków, maszyn i urządzeń została zdewastowana, a ponad 60% bydła mlecznego zginęło.

Po wojnie, na terenie powiatu Chełmskiego działało sześć Spółdzielni Mleczarskich, m.in. w Chełmie z zakładem w Nowosiółkach, w Cycowie z zakładem w Syczynie, a także w Rudzie, Wereszczynie, Wólce Okopskiej i Kumowie. Produkcja była wtedy prowadzona w sposób tradycyjny, ręcznie, na prostych urządzeniach. Głównymi produktami były masło solone pakowane w drewniane beczki oraz biały ser z Chełma i ser trapistów z Nowosiółek. Mimo trudnych warunków, spółdzielnia szybko się rozwijała – z entuzjazmem i zaangażowaniem. Wzrastał skup mleka i produkcja. W ramach rozwoju, spółdzielnia zaadaptowała budynek po dawnej bożnicy żydowskiej przy ul. Pocztowej 40, do którego w 1948 roku przeniesiono siedzibę i zakład.

W 1950 roku Spółdzielnia Mleczarska w Chełmie wkroczyła w nową erę. Zainstalowano napęd elektryczny i zakupiono samochód Star 20, którym jeździł Tadeusz Kołtun, jeden z wieloletnich pracowników. To był rok, w którym w Chełmie otwarto pierwszy bar mleczny oraz dwa sklepy. Asortyment produktów znacznie się poszerzył – wprowadzono lody śmietankowe i kakaowe oraz kefir. Spółdzielnia skupowała niemal milion litrów mleka w 22 punktach skupu, a liczba członków wzrosła do 711.

Jednak spółdzielcza forma gospodarowania nie trwała długo. 1 stycznia 1951 roku, decyzją rządu, wszystkie Spółdzielnie Mleczarskie zostały upaństwowione. Dla oddanych spółdzielców był to trudny moment. Spółdzielnia w Chełmie przekształciła się w Powiatowy Zakład Mleczarski, zarządzający pięcioma zakładami: w Kumowie, Syczynie, Rudzie, Cycowie i Nowosiółkach. Członkowskie udziały przepadły, a spółdzielnia została wykreślona z rejestru sądowego, a rolnicy zostali zobowiązani do obowiązkowych dostaw.

Choć państwowa forma zarządzania pozwoliła na modernizację zakładów i zwiększenie ich wyposażenia technicznego, brakowało porozumienia z rolnikami, a potencjał ich gospodarstw nie został w pełni wykorzystany.

W 1957 roku nadeszły kolejne zmiany. Rząd zrezygnował z państwowego zarządzania mleczarniami i powrócono do spółdzielczości. Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Chełmie została ponownie zarejestrowana 30 września 1957 roku pod numerem 2416. Członkowie złożyli nowe deklaracje przystąpienia, a rejestry członkowskie prowadzone są do dziś. Zbigniew Waldowski z Poczekajki objął przewodnictwo w Radzie Nadzorczej, a Juliusz Dyczkowski został Prezesem Zarządu. Rozpoczął się kolejny okres dynamicznego rozwoju spółdzielczości, trwający od 1957 do 1975 roku.

W tym czasie likwidowano małe zakłady, które przekształcono w punkty skupu mleka, a całe przetwórstwo mleczne przeniesiono do Chełma. Spółdzielnia rozwijała własną sieć detaliczną, otwierając m.in. popularny pawilon „Atrakcyjny” przy ulicy Lubelskiej, gdzie obecnie mieści się Urząd Miasta, serwujący mieszkańcom wielosmakowe lody.

W 1970 roku rozpoczęto budowę nowego Zakładu Mleczarskiego przy ulicy Kalinowej 5, który ukończono 31 grudnia 1973 roku. W 1974 roku Spółdzielnia przeniosła się do nowoczesnego zakładu, zdolnego przerabiać 140 tysięcy litrów mleka dziennie. Zakład wyposażono w nowoczesne urządzenia, w tym linię do produkcji masła, proszkownię mleka, linię do serków homogenizowanych oraz szwedzkie wirówki i automatyczny pasteryzator.

W 1976 roku utworzono Wojewódzką Spółdzielnię Mleczarską, obejmującą zakłady w Chełmie, Krasnymstawie i Włodawie. Jednak ta integracja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów.

28 lutego 1981 roku Sąd Rejonowy w Chełmie ponownie zarejestrował Okręgową Spółdzielnię Mleczarską pod numerem 146. W latach dziewięćdziesiątych, dostosowując się do gospodarki rynkowej, spółdzielnia podjęła strategiczne decyzje, koncentrując się na produkcji dla rynku krajowego. Wprowadzono bardziej rentowne produkty, takie jak serek Bieluch i Smakosz, wykorzystując nowoczesną technologię ultrafiltracji. Zrezygnowano z butelkowania mleka i śmietany na rzecz pakowania w kartony i folię. Rozbudowano także system dystrybucji oraz wprowadzono pozytywne zmiany w bazie surowcowej, przygotowując się do wyzwań rynku.

W 1994 roku, po upadku Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej we Włodawie, rolnicy z gmin Hańsk, Urszulin, Stary Brus i Wyryki zaczęli dostarczać mleko do Spółdzielni w Chełmie. W tym samym roku czterech rolników – Eugeniusz Brzozowiec, Czesław Rybak, Marianna Szadziuk i Julian Błaszczuk – zainwestowało w nowoczesne zbiorniki chłodnicze na mleko, co pozwoliło na poprawę jakości dostarczanego surowca.

Rok 1995 przyniósł znaczącą zmianę – Spółdzielnia zmieniła nazwę na Spółdzielnia Mleczarska BIOMLEK w Chełmie i uruchomiła produkcję popularnych serków Bieluch i Smakosz na nowej, ultrafiltracyjnej linii produkcyjnej.

W 1996 roku, po upadłości OSM Hrubieszów, rolnicy z gmin Hrubieszów i Horodło dołączyli do Spółdzielni, poszerzając jej bazę surowcową. Kolejne lata przynosiły dalszy rozwój – w 1998 roku do Spółdzielni przystąpili rolnicy z gmin Mircze, Uchanie i Werbkowice.

W 1999 roku uchwalono „Program rozwoju bazy surowcowej oraz modernizacji Zakładu”, który miał na celu dostosowanie Spółdzielni do standardów sanitarno-weterynaryjnych Unii Europejskiej na lata 1999–2005.

W 2001 roku, po upadku OSM Łaszczów, Spółdzielnia BIOMLEK zyskała nowych dostawców mleka z gmin Telatyn i Ulchówek, podczas gdy zakład został przejęty przez Spółkę Lacpol.

Rok 2003 był kluczowy pod względem inwestycji – oddano do użytku nowoczesny system odbioru mleka, linię do produkcji napojów fermentowanych, nowy magazyn na materiały bezpośrednie oraz strefy sanitarne. W tym czasie wdrożono również systemy bezpieczeństwa żywności HACCP oraz zarządzania jakością ISO 9001, które później zostały certyfikowane.

W 2004 roku Spółdzielnia Mleczarska BIOMLEK osiągnęła kolejny sukces, zostając zakwalifikowaną przez Powiatowego Lekarza Weterynarii jako Zakład uprawniony do handlu na rynku wspólnotowym Unii Europejskiej. Na rynek wprowadzono także nowy regionalny produkt – Mleko 2% „Nadbużański Dzban”.

W 2008 roku Spółdzielnia otworzyła nową, zmodernizowaną twarożkarnię, wyposażoną w zaawansowaną, zautomatyzowaną linię produkcyjną. Dzięki niej możliwa stała się produkcja twarogów pakowanych w innowacyjną, sztywną folię z wygodnym systemem zamknij-otwórz.

Przez 80 lat swojej działalności firma przechodziła przez różne systemy ustrojowe, polityczne i gospodarcze, nieustannie się adaptując i zmieniając, co pozwoliło jej przetrwać i rozwijać się. Ostatnie lata przyniosły dynamiczny rozwój technologiczny i handlowy, co umocniło pozycję marki „Bieluch” na rynku.

Jednak sukces Spółdzielni to nie tylko nowoczesne produkty, budynki i park maszynowy, ale przede wszystkim ludzie, którzy dbają o satysfakcję każdego, nawet najbardziej wymagającego klienta.

Przez te 80 lat Spółdzielnia zdobyła wiele nagród i wyróżnień, które są dowodem uznania i zadowolenia klientów.

W ostatnich latach Spółdzielnia Mleczarska BIELUCH przeszła znaczące zmiany, które podniosły jakość jej produktów i jednocześnie przyniosły korzyści dla środowiska. Kluczowe modernizacje obejmowały unowocześnienie linii produkcyjnych do nalewania napojów fermentowanych, gruntowny remont i modernizację działu proszkowni oraz przebudowę maszynowni chłodniczej. Te inwestycje nie tylko poprawiły jakość wyrobów SM BIELUCH, ale również przyczyniły się do ochrony środowiska.

Jednym z ważniejszych kroków było zmniejszenie ilości amoniaku w chłodniach z 5 ton do zaledwie 160 kg oraz przejście z systemu amoniakalnego na bezpieczniejszy system glikolowy. Dzięki temu zredukowano ryzyko wycieku amoniaku do atmosfery i ewentualnego skażenia środowiska.

Modernizacja chłodni miała również pozytywny wpływ na efektywność energetyczną zakładu. Udoskonalenie procesów chłodzenia pozwoliło na zmniejszenie zużycia energii elektrycznej, a ciągły nadzór nad parametrami chłodzenia umożliwił dalszą optymalizację pracy chłodni.

Dodatkowo, wprowadzone innowacje przyczyniły się do znaczących oszczędności wody. Dzięki odzyskowi wody krowiej w proszkowni oraz odzyskowi wody z chłodzenia pomp, zużycie wody spadło poniżej 3 litrów na kilogram produktu, co jest jednym z najlepszych wyników w Polsce.